(będący karą)

См. также в других словарях:

• karny — karnyni, karnyniejszy 1. «dotyczący kary, przewidujący zastosowanie kary; będący karą (za wykroczenia, przestępstwa); karzący» Mandat karny. Odpowiedzialność karna. Sankcje karne. ∆ praw. Kodeks karny «ustawa regulująca zasady odpowiedzialności… …   Słownik języka polskiego

• karny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, karnyni, karnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odnoszący się do kary, będący karą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obóz, nakaz, proces karny. Zakład karny. Ćwiczenia karne. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• surowy — surowywi, surowywszy 1. «o produktach żywnościowych: będący w stanie naturalnym, nie gotowany, nie pieczony, nie smażony» Surowe jajka. Surowe mleko, mięso. Surowe owoce. 2. «o surowcach lub półfabrykatach: wymagający dalszej przeróbki lub… …   Słownik języka polskiego

• wolny — wolnyni, wolnyniejszy 1. «mogący postępować zgodnie z własną wolą, nie podporządkowany komuś lub czemuś; będący na swobodzie, nie uwięziony; nie zabroniony, nie skrępowany; o kraju: nie będący pod obcą przemocą, suwerenny, niezawisły» Wolny kraj …   Słownik języka polskiego

• cywilny — cywilnyni 1. «nie będący wojskowym, nie odnoszący się do wojska» Ludność cywilna. Cywilny zawód. Lotnictwo cywilne. ◊ Cywilne ubranie, cywilna czapka itp. «ubranie nie będące mundurem, czapka nie wchodząca w skład umundurowania» 2. «odnoszący się …   Słownik języka polskiego

• interdykt — m IV, D. u, Ms. interdyktkcie; lm M. y 1. hist. «w starożytnym Rzymie: zakaz lub nakaz urzędnika, głównie pretora, będący pomocniczym środkiem ochrony praw prywatnych, przede wszystkim prawa posiadania» 2. rel. «w kościele katolickim: kara… …   Słownik języka polskiego

• srogi — srodzy, sroższy 1. «pozbawiony wyrozumiałości, litości; surowy, okrutny; będący wyrazem takich cech» Srogi władca. Srogi gniew. Srogi rozkaz. Sroga kara. Srogie prawo, rozporządzenie, przepisy. Srogi wychowawca. 2. «o czymś nieprzyjemnym:… …   Słownik języka polskiego

• wykroczenie — n I 1. rzecz. od wykroczyć. 2. lm D. wykroczenieczeń «czyn społecznie niebezpieczny, nie będący przestępstwem, zagrożony w Polsce karą aresztu lub ograniczenia wolności do trzech miesięcy, grzywny lub nagany; orzekany przez władze… …   Słownik języka polskiego

• boski — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, boskiscy, {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od rz. bóg I, II: Opatrzność boska. Oddawać cześć boską wizerunkom bogów. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• główny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, głównyni {{/stl 8}}{{stl 7}} będący nadrzędnym, mający zasadnicze znaczenie; najważniejszy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przejeżdżać główną ulicą miasta. Główna nagroda. Główny bohater książki.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• okrutny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, okrutnyni, okrutnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który lubi zadawać ból, cierpienie innym; bezlitosny, bezwzględny, srogi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okrutny władca. Ktoś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień